«Самае трывожнае лета» – нізка вершаў, незвычайных па моцы эмацыянальнага ўздзеяння. Складаюць яе 13 паэтычных выказванняў, у якіх змясціўся і шчыры дзëннік, і дакумент гвалтоўнага часу, і ажно зварот да яго – без усялякага піетэту да «актуальнай позвы». Тут варта адзначыць першы твор, напісаны да жніўня 2020-га, а таксама лірычныя споведзі пра кожны з тых месяцаў, што мусілі ісці за ім.
Згадкі пра канкрэтны час, якія сустракаюць чытача на старонках кнігі, разам з «цялеснасцю» вобразаў (фірмовай карткай Крысціны Бандурынай), з амаль што фізічным адчуваннем крыві на далонях, параненых берцамі рэбраў, якое передаецца праз слова, з інтатацыяй суму і роспачы, з ілюстрацыяй, адмыслова зробленай Polyhtony, ствараюць мастацкі свет, поўны трывогі. Без пафасу і экзальтацыі. З цвярозым усведамленнем, што навокал ніхто не зменіцца і нічога не мае бессмяротнага значэння. Акрамя аднаго – кахання.
“The Most Anxious Summer” is a collection of poems that are extraordinary in their emotional impact. It consists of 13 poetic statements, which represent both a sincere diary, and a document of the violent times. There is even an appeal to those times, but without any reverence for the “agenda”. It is worth noting the first work written before August 2020, as well as lyrical confessions about each of those months that had to follow it.
On the pages of this book, the reader meets the mentions of a specific time together with the “corporeality” of the images (Kryścina Banduryna’s recognizable feature). The words convey an almost physical feeling of the ribs wounded by the police boots, or of the blood on the palms of the hands. There is an intonation of sadness and despair, reflected by the illustrations by Polyhtony hochroth Minsk. All this creates an artistic world full of anxiety. There is no pathos or exaltation. Instead, there is a sober awareness that no one will change and nothing has an immortal meaning. Except for one thing – love.
