Кніга вершаў Сабіны Брыло «У конца края» (Ля канца краю) – невялікае выданьне з кароткімі паэтычнымі тэкстамі, напісанымі з 2019 па 2023 год. Гэта чацьвёрты яе зборнік, які становіцца ў шэраг створанага ў папярэднія гады, працягваючы і разьвіваючы асноўныя тэмы, але па танальнасці ён больш жорсткі і безнадзейны.
Стыль ужо даўно вызначыўся (ён скупы і канкрэтны, месцамі афарыстычны, думка ці настрой дадзеныя ў максімальна сканцэнтраваным выглядзе), а вось рэальнасьць зьмяняецца ў нас на вачах, і ў выніку гэтых зьмен мы знаходзім сябе «ля канца краю». Што нам застаецца - "собирать камни / и ждать смерти" ці "смерти ждать / и собирать камни – / болтая"? Але, нягледзячы на гэтае грэблівае "болтая", у паэткі нараджаецца тое маўленьне, якое пасуе да гэтай сітуацыі, калі слова так мала значыць, калі "все реже хочется говорить". І гэта асаблівасць стылю Сабіны - адлюстраваньне складанасьці сучаснага жыцьця мінімальнымі сродкамі. Такое «творчае самаабмежаванне» аўтаркі, безумоўна, мае дачыненьне да генэзіса паэтычнага мінімалізму. Здаецца, дастаткова ўжо адных першых радкоў вершаў, каб зразумець пра што гаворка: «время пришло…», «один в поле не воет…», «не будет, как ты хотел…», «повсюду война…», «яблоки катятся прочь от яблони…», «не думаю, что кто-то тебе поможет…», «незапертая стоит чужая беда…»...
Мы спрабуем выжыць, і творчасьць - гэта частка таго, што трымае нас на плаву, калі "человек не спасет человека от человека". Але заўсёды ёсць месца для цуду, як ні дзіўна гэта гучыць. Толькі гэты цуд можа стварыць, зноў жа, сам чалавек: "но будет, что кто-то улыбнется / кто-то выслушает и не возразит / кто-то скажет: потерпи, брат / кто-то придержит перед тобой дверь". І дзьюхмоўе кнігі (руская і беларуская мова) - таксама з гэтага шэрагу. Нешматлікія вершы на беларускай, як прамень надзеі. І, вядома, творчасьць - гэта заўсёды культурны супраціў тыраніі, сьцьвярджэньне права чалавека на свабоду. Таму кніга "Ля канца краю" пры ўсёй яе стрыманасьці і мінімалістычнасьці дзейнічае на поўную моц.
The book of poems by Sabina Brillo “У конца края” (“At the End of the Edge”) is a small collection of short texts written from 2019 to 2023. This is her fourth publication, joining the series created in previous years, continuing and developing the main themes. But this one is harsher in tone and more hopeless.
What remains for us? «собирать камни / и ждать смерти», «смерти ждать / и собирать камни – / болтая» (“to collect stones / and wait for death” or “to wait for death / and collect stones – / chattering”)? But despite this dismissive “chattering,” the poet produces the kind of speech appropriate for this situation, when the words mean so little, when “one wants to speak less and less.” This is a feature of Sabina’s style – reflecting the complexity of modern life with minimal means. Such “creative self-restraint” of the author certainly relates to the genesis of poetic minimalism.
We are trying to survive, and art is part of what keeps us afloat when “man cannot save man from man.” But there is always a place for a miracle, however strange it may sound. But this miracle can only be created by man himself. The bilingualism of the book (Russian and Belarusian) is also part of the miracle. A few poems in Belarusian are like a ray of hope. Of course, art is always part of the cultural resistance to tyranny, an affirmation of the human right to freedom. Thus, the book “At the End of the Edge”, with all its restraint and minimalism, works to the full extent.
